Povelja je jedno od 166 ostrvaca u Venecijanskoj laguni kod istočne obale sjeverne Italije. Iako je služilo raznim svrhama, ovo mjesto je poznato po svojoj jezivoj istoriji. Vijekovima su na ovo ostrvo prebacivane desetine hiljada mrtvih i živih žrtava kuge.

Leševi, jedni na drugima u jamama, su spaljivani. Kasnijih godina su na Povelji mučeni mentalni bolesnici i na njima je vršio eksperimente ludi doktor koji se kasnije ubio. Lokalni stanovnici kažu da je Povelja “ostrvo duhova” i prokleto. U svijetu je poznato kao jedno od mjesta sa najviše “duhova”.

Malo ostrvo se prvi put pominje u štampi u 5. vijeku kao bezbjedno mjesto od invazije Atile Hunskog i Alariha I, tokom pada Rimskog carstva. U laguni se nalaze bezbrojna, lako branjiva mala ostrva, pa ih je čak i vojna sila ostavljala na miru. Međutim, Povelja je vjerovatno naseljena dugo prije toga, jer istorijski podaci govore da je grupa prvobitnih Italijana naselila region Veneto 2.000 godine p.n.e.

Oko 864, guverner – dužd – je ubijen, a 200 njegovih robova je pobjeglo na Povelju, gdje su vodili tih život.

Tokom rata sa Đenovom koji je počeo 1379, vlasti su istjerale stanovnike sa Povelje na drugo ostrvo u Venecijanskoj laguni. Povelja je pretvorena u vojnu bazu, sa pomorskom artiljerijom koja je kontrolisala lagunu.

Ostrvo je bilo nenastanjeno slijedeća dva vijeka, uprkos naporima vlade, koja je pokušala da ga naseli monasima iz centralne Italije 1500-tih godina, piše portal Historicmysteries.com. Povelja je, međutim, postala kolonija i mjesto za žrtve kuge 1576. i 1630.

Prvi talas kuge koji je pogodio Italiju počeo je 1347. na Siciliji, a do 1348. proširio se do Venecije. Umrlo je oko pola stanovnika Venecije. Tijela su spaljivana na dvije lokacije van grada, međutim broj mrtvih je toliko brzo rastao da su te dvije jame postale prenatrpane. Grad je potom počeo da transportuje mrtva tijela na dva ostrva u laguni – Sent Erazmo i San Martino de Strata.

Početkom 1400-tih, Venecijanci su osmislili koncept “lazaret”. To su institucije ili bolnice oformljene kao karantin za bolesne i potencijalno bolesne. Tokom iskopavanja na Starom lazaretu naučnici su otkrili 1.500 ostataka žrtava bubonske kuge, a veruju da ih ima još mnogo više.

Tokom slijedećih epidemija kuge razna ostrva, uključujući Povelju, su služila kao karantin i mjesta za ostavljanje leševa. Tijela su prenošena baržama. Svakog ko bi ispoljio čak i najsitnije simptome odmah bi odvojili od porodice i vodili ga na ostrvo. Tamo bi proveo do 40 dana u karantinu, dok se ne oporavi ili ne umre. Na Povelji su spaljene hiljade tijela da se spriječi širenje kuge.

Početkom 20. vijeka vlada je od postojećih objekata napravila instituciju za mentalno oboljele. Kako je vrijeme prolazilo, širile su se jezive priče o tretmanu i eksperimentima nad pacijentima.

Neki kažu da je doktor koji je radio u ovoj instituciji počinio samoubistvo skokom sa tornja, kako bi izbjegao kaznu za zastrašujuće eksperimente koje je sprovodio nad pacijentima. Druge priče navode da su mučene duše ostale nakon smrti da progone doktora i da je jedini način da im pobjegne bilo samoubistvo. Postoji i treća verzija, koja kaže da je neko – ili nešto – gurnuo doktora sa kule.

Pacijenti i medicinsko osoblje napustili su ostrvo 1968. Do danas nije naseljeno zbog navodne populacije izmučenih duhova, a zub vremena nagriza zgrade na ostrvu – bolnica, crkva i sklonište za čamce.

Vlada je pokušala da proda ostrvo 2014. Prodaja nije uspjela, a jedina ponuda je iznosila 704.000 dolara. Prirodno je da se lokacija koja je toliko povezana sa smrću danas povezuje sa brojnim natprirodnim pričama. Povelja je takođe predmet brojnih fiktivnih priča. Dok ostrvo ne postane pogodno za naseljavanje i dalje će ležati u sjenci. (Naj portal)