Javna je tajna da Zorica Brunclik i Vesna Zmijanac decenijama nemaju neki poseban odnos. Dugo godina nisu ni govorile, ali je u vrijeme NATO bombardovanja Zorica pred kamerama prišla Vesni, zagrlila je i zajedno su počele pjevati. Stekao se utisak da je palo pomirenje iz srca, ali nikada to neće biti srčano prijateljstvo.

Taj gest je, zapravo, bila Zoricina poruka Vesni: “Ne može tvoja pakost I zloba, ubiti ljubav u mome srcu”.

A zbog Vesne i njenih spletki tokom druge polovine osamdesetih godina Zorica je prolila rijeku suza, bila je najveća estradna vještica u tadašnjoj državi, jer je Vesna rasplakala tadašnju Jugoslaviju da joj je Brunclikova, kao najbolja prijateljica, preotela muža Miroljuba Aranđelovića Kemiša.

Isina je da je Kemiš svojevremeno bio suprug Zmijančeve a kasnije, poslije razvoda od nje, stupio je u brak s Brunclikovom koji i dan-danas traje.

“Moja porodica i ja mnogo smo plakali kada je ona na mojoj grbači napravila startnu poziciju da uđe u svet poznatih. Znate, Vesnu sam upoznala kao pjevačicu koja je radila na vašarima i Ibarskoj magistrali. Tada je imala svega dvije pjesme, „Vetar duva oko kuće” i „Ori, Mile, al’ duboko”. Onda je upoznala Kemiša za koga se udala, a ja sam joj čak bila na svadbi i donijela poklon – naglasila je jednom prilikom Zorica Brunclik, a onda je nastavila:

“Dok su njih dvoje bili u braku, Kemiš joj je dao prelijepu pjesmu „Nevera moja”, a onda su se razveli, pa je neko pametan ko joj je tada bio šef marketinga, jer Vesna to nije mogla da smisli, rekao da bi upravo ta numera mogla da nastane zahvaljujući njihovom razvodu. S tim u vezi, ona je za jedne čitane novine dala izjavu sa velikim naslovom „Drugarica mi je otela muža„ i mojoj porodici napravila pakao. Sva moja djeca imala su problem, a ja sam konstantno bila frustrirana zbog nje i njenih veza sa moćnim ljudima koji su joj krojili karijeru…
Zbog nje su me svi gledali kao babarogu i kao ženu koja je sve samo ne omiljena – prisjeća se Zorica tih vremena.

Njoj su tada bila zatvorena vrata u svim RTV kućama, novinama, pa čak I u diskografskim kućama. Bili su je istjerali iz PGP RTB-a, pa je ona snimala ploče za sarajevski “Diskoton” i “Diskos” iz Aleksandrovca. U tom period nastale su njene dobrim dijelom biografske pjesme “Ne dam da mi lome krila”, “Muke moje”, “Eh, da je sreće I da ima Boga”… (Naj portal)