Zanimljivosti

Nikada nije “provaljen”: KAKO SU IZGLEDALI TRIKOVI MAĐIONIČARA MALINA? (VIDEIO)

Published

3 godine

07/05/2021

Bio je nizak, zdepast i debeljuškast, imao je veliku glavu, kratke ruke i male šake sa zdepastim prstima, imao je težak strani akcent. Ovakav čovjek je postao jedna od najvećih zvijezda šou programa svoga vremena. O čuvenog Maksa Malinija krajem 19. vijeka otimale su se krunisane glave, predsjednici, najbogatiji i najmoćniji ljudi svijeta.

Maks Malini imao je stotine malih, ali efektnih trikova za koje nije ostavio nikakvo objašnjenje, osim da je čitava iluzija “u oku posmatrača”, odnosno u vještini odvraćanja pažnje gledalaca u odsudnom trenutku.

Rođen je kao Maks Kac Brajt 1873. godine, u malom gradu Ostrovu u Poljskoj, na granici Austrije i Rusije. Porodica je emigrirala u SAD, u Njujork, gdje je Maks bio fasciniran cirkuskim i mađioničarskim izvođačima. Ove vještine je počeo da uči sa 12 godina, a sa 15 je postao učenik putujućeg iluzioniste Frenka Zajdene. Maks se specijalizovao za “magiju na blizinu”, a kako mu je reputacija rasla, krenuo je da priređuje predstave u hotelima i prodaje ulaznice.

Pojavom i gegajućim hodom je na pozornici izazivao salve smijeha u publici, ali bi brzo utihnule i prisutni bi zanijemeli, otvorenih usta, pratili ono što izvodi. Sa jakim jidiš akcentom je najvaljivao:

“A sada ću vam pokazati jedan mali trik!”

Jedan od najpoznatijih trikova postizao je sjedeći za stolom u toku privatnih zabava kada je tražio od nekog šešir, da bi ispod njega stavio novčić. Kada podigne šešir, u njemu se nalazio komad leda.

Jednom prilikom je domaćin, očekujući ovaj trik, bez njegovog znanja pozvao drugog mađioničara da Maksa posmatra i otkrije trik. Tokom čitavog obroka, Malini uopšte nije napuštao sto, a onda je zatražio šešir, pokazao svima da je prazan, na sredinu stola stavio novčić i prekrio ga. Kada je podigao šešir, ispod njega je bio čvrst i kompaktan komad leda veličine četiri pesnice. Tajni posmatrač nije uspio ništa da otkrije.

Jedna od specijalnosti i “malih trikova”, kojima je Malini izazivao veliko divljenje, bila je kada bi, okružen gomilom obožavalaca, bacio čašu u vazduh a ona, naizgled, iščezavala.

Jedna od predstava koja je Maksa Malinija učinila besmrtnim među mađioničarima sastojala se u pogađanju karata. Na pozornicu bi bio stavljen sto, a zatim bi dama iz publike promiješala karte i razvukla ih po stolu u spirali, licem nadole. Maliniju su maramom bile vezane oči. Gledaoci su vikali koju kartu žele da izvođač pronađe. On je imao nož, na čiji vrh je, pri pomjenu određene karte, upravo tu nabadao i pokazivao je publici!

Svake godine provodio je po mjesec dana u Šangaju, nastupajući u najluksuznijem hotelu, kralj Sijama poklonio mu je brilijante. Svaki vladar u Evropi i Aziji htio je da ga Malini zabavlja. U Americi, domaćini su mu bili predsjednici, a nastupao je pred Džonom Rokfelerom, generalom Džonom Peršingom, magnatom

Kornelijusom Vanderbiltom, Džej-Pi Morganom i mnogim drugima. U Bakingemskoj palati u toku njegove karijere primila su ga tri engleska kralja i princ od Velsa.
Iako je često govorio: “Ako hoćeš da stvoriš novac, treba da se krećeš među ljudima koji imaju novac” i nikada nije prihvatao privatne pozive na večere i zabave, držeći se principa da neće da “pjeva da bi dobio večeru”, nego samo ako je bio profesionalno angažovan. Malini nikada nije postao bogat čovjek, koliko god da je bio uspješan mađioničar.

Trošio je dosta, naročito na elegantnu odjeću i posebno obuću, a kada bi se dešavalo da ostane bez novaca, ukrcao bi se na neki brod, pridruživao partijama pokera i vraćao se punih džepova. Oženio je Elizabet Ajzak u Čikagu i imao sina Oziara. (Naj portal)

PROČITAJTE I OVO:

Banetove majstorije: POGLEDAJTE MAĐIONIČARSKE TRIKOVE BOJANA BOGDANOVIĆA

Tagovi:mađioničar Maks Malini trik

Sljedeća vijest

Vic: KAD VISOČACI ČASTE NOLETA SUDŽUKOM

Predhodna vijest

Vic: KAKO JE HERCEGOVAČKI PČELAR ŠOKIRAO NIJEMCA?

Zanimljivosti

Misterije: Kako je grad sa 40.000 stanovnika nestao preko noći?

Published

9 sati

16/09/2024

NajPortal.ba

Prije oko 4.500 godina nastao je grad Mohendžo-daro, koji se nalazio na području današnjeg Pakistana. Grad je na svom vrhuncu imao i do 40.000 stanovnika. Onda je iznenada nestao u ruševinama.

Mohendžo-daro je jedno od najvećih gradova civilizacije Harapan ili civilizacije doline Inda. Rakhaldas Bandiopadhiai ga je otkrio 1922. godine.

Parirao velikim silama

Tokom 1930-ih, velika iskopavanja su sprovedena na lokalitetu pod vođstvom Sir Johna Marshalla, D.K. Dikshita i Earnesta MCcaya.

Iskopavanja se i dalje sprovode. Međutim, želja mnogih arheologa je da se ovo nalazište maksimalno zaštiti od spoljnih faktora ili da se zatrpa, jer će brzo nestati.

Ovaj grad je, bez sumnje, parirao velikim silama starog Egipta, Mesopotamije i Krita. Život u ovom gradu je trajao jako dugo, on se razvijao i rastao, dok iznenadan nije pao i nestao.

Drugi gradovi civilizacije u dolini Inda propale su otprilike u isto vrijeme.

Inače, Mohendžo-daro u prevodu na znači “Humka mrtvih ljudi”. Prema UNESCO-u, nalazište se prostire na 250 hektara. Ali je samo trećina arheološki iskopana.

Grad je nastao oko 2.500 godina prije nove ere i njegova izgradnja je bila dobro planirana, na šta ukazuje urbani plan grada. Veći dio grada bio je izgrađen od pečene cigle, koje su bile standardizovani građevinski materijal.

Na svom vrhuncu, metropola je imala ravne puteve koji su se ukrštali pod pravim uglom, stvarajući gradske blokove poređane sa gradskim centrima, javnim kupatilima, kulturnim centrima, sakralnim građevinama za sveštenike, složenim sistemom odvodnjavanja i velikom žitnicom.

Ovo je 10 najljepših svjetskih gradova: POGODITE KOJI JE PRVI NA LISTI

Kuće su bile opremljene kupatilima od cigle, a mnoge su imale i toalete. Otpadne vode iz njih su odvođene u dobro izgrađene kanalizacije koje su tekle duž središta ulica, pokrivene ciglama ili kamenim pločama. Cisterne i bunari fino izgrađeni od pečene cigle su održavali javne zalihe pitke vode.

Pored svega što drevni grad jedne civilizacije može da sadrži bilo bi očekivano pronaći i grad mrtvih, odnosno groblje. Ali groblje nije otkriveno. Umjesto toga pronađeni su skeletni ostaci 40 osoba rasuti po čitavom drevnom gradu.

Napušteni grad

Oko 1800. do 1700. godine prije nove ere, Mohendžo-daro biva napušten. Ranije se mislilo da je grad uništen napadom spoljnih neprijatelja, poput indoevropljana. Međutim, nema tragova požara, niti bilo kakve razorne katastrofe.

U slojevima ruševina, pepela i krhotina nađeno je 40 skeleta. Neki su ležali na ulicama u zgrčenim položajima poput žrtava kastastrofalnog događaja.

U prostoriji sa javnim bunarom, u jednom dijelu grada, pronađeni su skeleti dvije osobe za koje se činilo da su očajnički koristile svoje posljednje ostatke energije da se popnu uz stepenice i da izađu na ulicu.

U blizini su ležali prevrnuti ostaci još dvojice. Na drugim mestima u toj oblasti pronađeni su “čudno izobličeni” i nekompletni ostaci devet osoba, vjerovatno bačenih u jamu.

U uličici između dvije kuće u drugoj oblasti, još šest skeleta je bilo prekriveno zemljom.

Često se ova scena na nalazištu dovodila u vezu sa napadom neprijatelja.

Međutim, fizičko antropološka studija Keneta Kenedija dokazala je da oni nisu ubijeni, već da su umrli od nečega drugog što nije ostavilo tragove na skeletnim ostacima.

Uspomene iz sarajevskih kafića: ŠTA PIJEŠ, ŠTA ĆE TI TREBA POPITI?

Budući da je ona sprovedena jako davno, nije na odmet odraditi ponovo antropološku analizu skeleta sa fizičko-hemijskim analizama, prenosi Nova.

Značajni dokazi

Jedna od novijih teorija jeste da je drevni grad pretrpio velike poplave i da su ljudi umrli od posljedica bolesti koje se prenose vodom, kao što je kolera.

Nedavna istraživanja otkrila su značajne dokaze o poplavama u Mohendžo-darou u obliku mnogih slojeva muljevite gline.

Rijeka Ind je bila sklona da promijeni svoj tok i kroz vjekove se postepeno kretala prema istoku, što je povremeno dovodilo do poplava unutar granica grada.

Zaista, činilo se da su masivne platforme od cigli na kojima je izgrađen grad i utvrđenja oko njegovih dijelova dizajnirani da obezbijede zaštitu od takvih poplava.

Uslovi bi bili idealni za širenje bolesti koje se prenose vodom, posebno kolere, iako se ne može dokazati da su se pojavile epidemije kolere.

Možda je u pitanju neka druga zarazna bolest, za koju su neophodna dodatna ispitivanja skeleta, prenosi “sveoarheologiji”.