Bio je nizak, zdepast i debeljuškast, imao je veliku glavu, kratke ruke i male šake sa zdepastim prstima, imao je težak strani akcent. Ovakav čovjek je postao jedna od najvećih zvijezda šou programa svoga vremena. O čuvenog Maksa Malinija krajem 19. vijeka otimale su se krunisane glave, predsjednici, najbogatiji i najmoćniji ljudi svijeta.

Maks Malini imao je stotine malih, ali efektnih trikova za koje nije ostavio nikakvo objašnjenje, osim da je čitava iluzija “u oku posmatrača”, odnosno u vještini odvraćanja pažnje gledalaca u odsudnom trenutku.

Rođen je kao Maks Kac Brajt 1873. godine, u malom gradu Ostrovu u Poljskoj, na granici Austrije i Rusije. Porodica je emigrirala u SAD, u Njujork, gdje je Maks bio fasciniran cirkuskim i mađioničarskim izvođačima. Ove vještine je počeo da uči sa 12 godina, a sa 15 je postao učenik putujućeg iluzioniste Frenka Zajdene. Maks se specijalizovao za “magiju na blizinu”, a kako mu je reputacija rasla, krenuo je da priređuje predstave u hotelima i prodaje ulaznice.

Pojavom i gegajućim hodom je na pozornici izazivao salve smijeha u publici, ali bi brzo utihnule i prisutni bi zanijemeli, otvorenih usta, pratili ono što izvodi. Sa jakim jidiš akcentom je najvaljivao:

“A sada ću vam pokazati jedan mali trik!”

Jedan od najpoznatijih trikova postizao je sjedeći za stolom u toku privatnih zabava kada je tražio od nekog šešir, da bi ispod njega stavio novčić. Kada podigne šešir, u njemu se nalazio komad leda.

Jednom prilikom je domaćin, očekujući ovaj trik, bez njegovog znanja pozvao drugog mađioničara da Maksa posmatra i otkrije trik. Tokom čitavog obroka, Malini uopšte nije napuštao sto, a onda je zatražio šešir, pokazao svima da je prazan, na sredinu stola stavio novčić i prekrio ga. Kada je podigao šešir, ispod njega je bio čvrst i kompaktan komad leda veličine četiri pesnice. Tajni posmatrač nije uspio ništa da otkrije.

Jedna od specijalnosti i “malih trikova”, kojima je Malini izazivao veliko divljenje, bila je kada bi, okružen gomilom obožavalaca, bacio čašu u vazduh a ona, naizgled, iščezavala.

Jedna od predstava koja je Maksa Malinija učinila besmrtnim među mađioničarima sastojala se u pogađanju karata. Na pozornicu bi bio stavljen sto, a zatim bi dama iz publike promiješala karte i razvukla ih po stolu u spirali, licem nadole. Maliniju su maramom bile vezane oči. Gledaoci su vikali koju kartu žele da izvođač pronađe. On je imao nož, na čiji vrh je, pri pomjenu određene karte, upravo tu nabadao i pokazivao je publici!

Svake godine provodio je po mjesec dana u Šangaju, nastupajući u najluksuznijem hotelu, kralj Sijama poklonio mu je brilijante. Svaki vladar u Evropi i Aziji htio je da ga Malini zabavlja. U Americi, domaćini su mu bili predsjednici, a nastupao je pred Džonom Rokfelerom, generalom Džonom Peršingom, magnatom

Kornelijusom Vanderbiltom, Džej-Pi Morganom i mnogim drugima. U Bakingemskoj palati u toku njegove karijere primila su ga tri engleska kralja i princ od Velsa.
Iako je često govorio: “Ako hoćeš da stvoriš novac, treba da se krećeš među ljudima koji imaju novac” i nikada nije prihvatao privatne pozive na večere i zabave, držeći se principa da neće da “pjeva da bi dobio večeru”, nego samo ako je bio profesionalno angažovan. Malini nikada nije postao bogat čovjek, koliko god da je bio uspješan mađioničar.

Trošio je dosta, naročito na elegantnu odjeću i posebno obuću, a kada bi se dešavalo da ostane bez novaca, ukrcao bi se na neki brod, pridruživao partijama pokera i vraćao se punih džepova. Oženio je Elizabet Ajzak u Čikagu i imao sina Oziara. (Naj portal)

PROČITAJTE I OVO:

Banetove majstorije: POGLEDAJTE MAĐIONIČARSKE TRIKOVE BOJANA BOGDANOVIĆA