Običaji i hrana koja će se naći na trpezi za Badnje veče i Božić u pravoslavnom svijetu razlikuju se od zemlje do zemlje, a svaki narod unio je djelić svoje tradicije i kulture.

Pravoslavni vjernici, čija crkva poštuje stari julijanski kalendar, proslavljaju Božić, rođenje Isusa Hrista, 7. januara, a prethodi mu božićni post, koji traje od 28. novembra do 6. januara.

Po julijanskom kalendaru, pored Srpske pravoslavne crkve, Božić slave i ruska i gruzijska crkva, Jerusalimska patrijaršija, Sveta Gora, starokalendarci u Grčkoj, Makedonci i Kopti u Egiptu, proslavljaju ga kao državni praznik i Belorusija, Etiopija, Gruzija, Kazahstan, Moldavija, Ukrajina, dok su neke zemlje, poput Grčke i Rumunije, prešle na novi kalendar i ovaj praznik obiležavaju 25. decembra.

U Rusiji je običaj da se porodice okupljaju za stolom na Badnje veče, a zatim slijedi posebna večera bez mesa. Glavno jelo se zove „kutja“, jelo napravljeno od kuhane pšenice, ječma, raži, heljde ili sočiva, pomiješano sa sokom od badema i sa medom i makom, a toga dana djeci se daje da jedu crni hljeb. Večera se servira na bijelom stolnjaku koji simbolizuje bijelo platno u koje je Hrist uvijen po rođenju.

Za Božić na stolu treba da bude 12 jela, kao što u hrišćanstvu ima 12 apostola i 12 svetih dana i svetih večeri, od rođenja Isusa Hrista do Bogojavljenja.

Tradicionalno se Božić u Rusiji jede pečeno prase ili guska, a na stolu je obavezna i flaša crvenog vina. Neke domaćice pripremaju i božićni slatki hljeb – kolač od biskvitnog testa.

U Gruziji se čeka da sat na Badnje veče otkuca 12 puta, a zatim počinje večera uz tradicionalno gruzijsko vino.

Prazničnu “svetu večeru” u Ukrajini čine boršč, četvrtasta kutija domaćeg pudinga, mlijeko, knedle s pečurkama ili kupusom i krompirom…

Oko 15 odsto stanovništva Egipta su hrišćani, a većina njih spada u Kopte koji Božić obilješavaju u januaru. Nakon božićnog posta, koji se završava u ponoć na Badnje veče, proslavljaju ga u svojim domovima, a gosti domaćinima donose na poklon kolačiće (kahk).
ans
U Bugarskoj je običaj da se za Badnje veče priprema posebna večera od 12 jela bez mesa koja simbolišu 12 mjeseci u godini.

Kadaif je omiljena praznična poslastica vjernika Jerusalimske patrijaršije, a za Božić je na trpezi obavezno tradicionalno jelo od jagnjećeg mesa.

U Grčkoj, koja je prešla na novi kalendar, za večeru koja se priprema za Badnje veče karakterističan je “Hristov hljeb”, na čijim korama su dekoracije koje obično predstavljaju poslove kojima se porodica bavi. Za razliku od većine drugih pravoslavnih zemalja, u Grčkoj se za večeru i na Badnje veče služi meso, najčešće su to jela od jagnjetine i prasetine.

U Rumuniji se božićna večera priprema i po tri dana, i sastoji se uglavnom od prasetine na razne načine, sarmi, kobasica, a služi se i ćuretina, uz šljivovicu i vino. Na trpezi je i tradicionalni kolač sa suhim grožđem i lješnicima – “Kozonaći”.

U Srbiji za Badnji dan pripremaju posna jela, među kojima su prebranac, paprike punjene orasima, rižom ili pasuljem, kao i riba i salata od krompira, a na stolu se tradicionalno nađu kiseli kupus, pita od oraha, višanja ili budneve, orašasti plodovi i suho voće.

Za Božić u kući obavezno mora biti pečenica (najčesće je pečenje praseće ili jagnejće), čorba, sarma, sitni kolači i tradicionalna česnica – pogača koji domaćica mijesi na božicno jutro. U nekim krajevima običaj je da se nazdravlja kuvhnom rakijom koja se pije i “da krv prostruji tokom hladnih zimskih dana”.

Iako se danas u većini zemalja sve manje sprema tradicionalna hrana, već se na trpezi nađe ono čega ima u kući ili hrana koju ukućani najviše vole, za Božići dalje članovi porodice i njihovi najbliži zajedno sjedaju za sto i proslavljaju jedan od najradosnijih hiršćanskih praznika, dan radosti i ljubavi, druženja i poštovanja. (Naj portal)