Iako svi znaju gdje se “nalazi”, ovo ostrvo može se vidjeti samo jednom u sedam godina, ali se na njega nikada niko nije iskrcao, kartografi su ga u 19. vijeku skinuli sa mape i zaključili su da – ne postoji.
Prvi put ga je u mapu 1325. godine ucrtao đenovski kartograf Anđelino Dulsert, a nalazi se i u katalonskom atlasu iz 1375. godine. Prikazuje ga i venecijanska mapa iz 1436. godine kao jednu od najvećih grupa atlantskih ostrva, a upisano je i u Ortelijusovoj mapi Evrope iz 1595. godine.
Dva vijeka kasnije je škotski kapetan Džon Nizbet je na putu ka Irskoj vidio Haj Brazil, iskrcao se na obalu i tu proveo pola dana sa posadom.
On je tvrdio da je na ostrvu upoznao mudrog čovjeka koji im je dao srebro i zlato, živio je u kamenom zamku oko kojeg su trčali veliki crni zečevi i svjetleći ljudi. Ubrzo je kapetan Aleksandar Džonson krenuo u ekspediciju i potvrdio Nizbetove riječi.
Haj Brazil je posljednji put upisan u mapu 1865. godine pod nazivom Brazilska stijena. Poslednji su ovo ostrvo vidjeli Robert O'Flerti i T. J. Vestrop 1872. godine koji su tvrdili da su se tri puta iskrcavali i, jednom prilikom, poveli porodice da im dokažu da su tamo bili. Međutim, kada su posljednji put napustili Haj Brazil ovo ostrvo je nestalo pred njihovim očima.
Današnji teoretičari drevnih vanzemaljaca vjeruju da je ovo ostrvo leteći brod koji slijeće i ponovo – nestaje.
Mnogi pretpostavljaju da je ostrvo potonulo zbog porasta nivoa mora, a pošto ga niko nije vidio više od sto godina skinuto je sa svih mapa. Istoričari su ubijeđeni da nikada nije ni postojalo.
Haj Barazil nije jedino mistično ostrvo, jer istu sudbinu je doživjelo i Peščano ostrvo u Pacifiku za koje su godinama tvrdili da je fantomsko i da ne postoji, a onda se pojavilo na mapi satelitskih snimaka Gugla. I ovo ostrvo je oblog oblika kao i Haj Brasil i, takođe, nestaje i pojavljuje se kada hoće. (Naj portal)
