Prije 17 godina u beskraj se preselila Vida Pavlović, kraljica bola i tuge, legendarna “majka Vida”. I za života nije bila miljenik medija, ali je bila izuzetno komecijalan pjevač. Nije osvojila ni jednu nagradu na domaćim festivalima, a nastupala je na “Ilidži”, “Pesmi jeseni”, “Hitu leta”, “Beogradskom saboru”. Jedine nagrade bile su joj zlatne ploče u diskografskim kućama I aplauzi publike.
Vida je bila i voljena i žaljena i prežaljena. Bila je i bogato plaćana i omalovažavana. Dogurala je i do kraljice romske muzike, iako je najmanje snimala na romskom (svega dvadesetak pjesama). Snimala je sa najvećim autorima i šefovima orkestara bivše Juge (Jozo Penava, Jovica Petković, Ismet Alajbegović Šerbo Šaban Šaulić, Dragan Aleksandrić, Novica Urošević, Mića Nikolić, Žarko Pavlović Valjevac, Doca Ivanković, Tomica Miljić, Novica Nikolić Patalo, Aca Šišić, Ljubo Kešelj,…),
Vida je utkala svoju napaćenu dušu u svaku frazu i otpjevanu riječ. Teško je naći pejvačicu narodne muzike, i prije i poslije Vide, koja tako miluje pjesmu.
Na “Hitu leta 84”, puitujućem festivalu organizatori je smatrali aursajderom, jer je imala dugu pjevačku pauzu. Tada je pjevala “Ostala je pesma moja”, autora Milana Vasića. Pjevala je među prvima, ali kada bi Vida otpjevala “Ostala je pesma moja”, publika joj nije dala sa siđe sa pozornice. Bio je to signal organizatorima da na slijedećim koncertima ostave Vidu za sam kraj.
Međutim, kod zbrajanja glasova Vide nije bilo među tri najbolje plasirane zvijezde. Ipak, ostala je moralni pobjednik festivala. (Naj portal)
