Zbog svoje humanosti, šarma, ali i uspjeha u biznisu Sejo Brajlović je često u žiži regionalne javnosti. Raja ga voli, nije to gluma, već je Sejo istinski sarajavski šeret i dobričina.
Rođen je na obalama Drine, u Ustikolini, u mesarskoj porodici, gdje ima raskošan ranč. Malo je poznato de je baš tu, Sejo sam sebi podigao bronzani spomenik u prirodnoj veličini.
Ko je autor ovog monumentalnog djela javnosti nije poznato, ali mora se priznati da je umjetnik vodio računa o realističnosti, pa su tako dio spomenika i sunčane naočari Brajlovićev prepoznatljivi modni detalj.
Životni put Brajlovića je tekao iz Ustikoline kod Foče pa je kao mladić došao u Sarajevo. U Sarajevo je došao da se školuje za mesara gdje je potom radio u mesnici UPI na Marijin Dvoru, koja je kako je kazao, imala promet kao 26 mesnica.
Malo je poznato da je Brajlović pred sami rat bio i u muzičkim vodama gdje je u to vrijeme izdao dvije kasete. Jedna od njih je i “Hej Senči-Senada”, a opjevao je I svoju rodnu Ustikolinu.
Nažalost, supruga mu nije dozvolila da “ode u pjevače”. Iz tog perioda ima jedna anegdota kada je Sejo na tadašnjem Radio M promovisao “Hej Senči Senada”, njegova supruga je zbog svega bacila radio kroz prozor.
Sejo Brajlović upozorava da je danas u BiH većina mesa uvozno, a da je kod njega sve domaće i da stiže iz Ustikoline. On tvrdi da je meso odličan afrodizijak.
“Bolje vam je imati prijatelja mesara nego doktora. Kad ti ga mesar složi, ne možete doktor spasiti” kaže Brajlović. (Naj portal)
