O Safetu Isoviću sve je rečeno. Takav pjevač se rađa jednom u hiljadu godina. Bosnu je volio iznad svega, bio je i ostao jedan od najvećih njenih ambasadora.
Jedna od njegovih antologijskih pjesama je i “Bosna moja”, koja se smatra sevdalinkom, a zapravo je riječ o pjesmi pianoj u duhu sevdaha. Njen autor je Radojka Živković, umjetnica s kojom je Sajo godinama sarađivao.

O njoj je napisano na hiljade tekstova, snimljeno bezbroj televizijskih emisija, preko talasa ondašnjih radio stanica bila je čest i drag gost u nebrojeno domova. Rodila se 24. avgusta 1923.godine u selu Globoderu kod Кruševca.

Od malih nogu pokazala je veliki muzički talenat i interesovanje za harmoniku, pa je otac nevoljno pristao da joj bude učitelj. Brzo se pročulo za Radojkino umijeće, pa je u predratnom periodu nastupala i bila poznata kao čudo od djeteta na harmonici. Prvi put je nastupila na Radio Beogradu 1932.godine. Na prvom jugoslovenskom takmičenju harmonikaša, održanom 1935. godine, dvanaestogodišnja djevojčica osvojila je sve simpatije publike i prvu nagradu stručnog žirija.

Do početka Drugog svjetskog rata imala je već brojne nastupe. Od 1941. godine Radojki se pridružio njen budući suprug Milutin Živković. Njihova kuća u Lamartinovoj ulici u Beogradu bila je neka vrsta „narodne akademije“ u kojoj su mnogi harmonikaši i pjevači dobili prve muzičke lekcije. Odatle su potekle i ideje o osnivanju muzičkih festivala poput „Ilidže“ i „Beogradskog sabora“.

Ona je bila romantik, imala je senzibilitet muziciranja koji je bio rijedak. Ona je pričala na harmonici. Ona je milovala dušu. Ona je pretočila te note u jednu priču i ta priča je trajala onoliko koliko je i ona živjela. Bila je zaljubljenik, a to se ne može lako postići. To je božji dar. Na snimku sa hiljadu harmonikaša, svako će s lakoćom prepoznati harmoniku Radojke Živković, a to je u muzici i najteže.

Sarađivala je sa mnogim estradnim umjetnicima, a ponajviše sa Safetom Isovićem, Nedeljkom Bilkićem, Bebom Selimović I Nedžadom Salkovićem. Njene su pjesme “Svuda se sunce rađa i lijepa svaka je zelmlja. Kao što je Bosna moja na svijetu ljepše nema”, “Đul Halima”, “Ne vjeruj joj jarane”, “Svaka majka koja kćerku ima”, “Dođi mojim ružama”, “Harmoniko moja”…

U svojoj bogatoj karijeri sama, sa suprugom ili svojim renomiranim ansamblom, Radojka je održala preko 11500 koncerata od kojih 700 u inostranstvu, od Evrope do Amerike. Bilo joj je ponuđeno da ode u Australiju, ali je to odbila zbog ljubavi prema rodnoj zemlji. Ušla je u Ginisovu knjigu rekorda, kao profesionalni harmonikaš sa najdužim stažom na muzičkoj sceni na svijetu. Umrla je 2002. godine. (Naj portal)