Na današnji dan, 22. augusta 1988. godine umro je Rejhan Demirdžić, jedan od najvećih glumaca svih vremena. Rejhana su svi voljeli, a i danas vole iako je sve manje onih koji ga se sjećaju. Malo ko nas podsjeća na veličine kakve smo nekad imali. Sarajevo mu se tek djelimično odužilo za velike umjetničke i ljudske zasluge darujući mu Šestoaprilsku nagradu i dajući njegovo ime jednoj ulici u sarajevskom naselju Dobrinja.

Rejhan Demirdžić bio je bosanskohercegovački pozorišni, filmski, radijski i televizijski glumac, te televizijski scenarista.

Rođen 2. januara 1927. u Sarajevu. Prvi nastup imao u sarajevskom Narodnom pozorištu 1943. godine. Osim u sarajevskom Narodnom pozorištu glumio u pozorištima u Šapcu, Titovom Užicu i Nišu u periodu od 1945. do 1955. kada se definitivno vraća u Sarajevo.

Bio je veliki majstor glumačkog zanata – glumac koji nije imao svoj fah već je mogao uspješno glumiti, mangupa, nacističkog oficira, bega i gradskog gospodina. Rejhan Demirdžić i Rudi Alvađ su u zabavnim emisijama Radija Sarajevo igrali veoma popularne likove Uzeira i Momu.

“Umjetnik mora dio sebe pokloniti svom pozivu – dio svog privatnog života i emocija. Za sebe mogu slobodno reći da sam pola svog života, svoje ličnosti, individualnosti, poklonio teatru. Zbog toga mi nikad nije bilo žao i, kad bih bio u prilici da opet biram, izabrao bih glumu – rekao je svojevremeno Rejhan Demirdžić.

Ostvarujući brojne uloge u teatru, na filmu, televiziji i radiju, Demirdžić je prezentirao ne samo svu raznovrsnost svog talenta već i beskrajnu moć glumačke umjetnosti.
Demirdžić je jedan od prvih bosanskohercegovačkih glumaca koji je glumu približio narodu, a dodajući veliku dozu intelektualnosti i gospodske otmjenosti u pristupu scenskoj umjetnosti, istovremeno je publiku i gledaoce i obrazovao i zabavljao.

Ostat će upamćen i kao umjetnik koji se nije odricao svog nacionalnog bošnjačkog identiteta, već je on postao i ostao neodvojiv dio njegove glumačke interpretacije, njegovog “ćeifa”, prepoznatljiv u govoru, kulturi ophođenja i fizičkim gestama.

“Gospodin glumac”, kako su ga sugrađani prozvali, Rejhan Demirdžić u naslijeđe svom gradu ostavio je mnogo toga. Ostavio mu je tradiciju, kulturu, umjetnost. Ostavio mu je identitet, pisao je svojevremeno Stav.

Svoj prvi glumački nastup ostvaruje s nepunih 17 godina, u sarajevskom Narodnom pozorištu 1943. godine, u predstavi Mirandolina Karla Goldonija. Od 1945. do 1955. godine stalni je član pozorišnih ansambala u Šapcu, Titovom Užicu i Nišu, nakon čega se vraća u sarajevsko Narodno pozorište gdje svojim nastupima i fantastičnom scenskom transformacijom skreće pažnju.
Rejhan Demirdžić je zajedno s Jurislavom Korenićem bio autor kultne televizijske serije Karađoz, nekadašnje Televizije Sarajevo, u kojoj je igrao glavnu ulogu. Svojom izvedbom Husametin-bega uspostavio je nove temelje i uveo glumačka sredstva koja i danas važe za standard posvećenosti poslu i glumačkom zanatu.

“Umjetnik mora dio sebe pokloniti svom pozivu – dio svog privatnog života i emocija. Za sebe mogu slobodno reći da sam pola svog života, svoje ličnosti, individualnosti, poklonio teatru. Zbog toga mi nikad nije bilo žao i kad bih bio u prilici da opet biram, izabrao bih glumu”, rekao je jednom Demirdžić.

Jedan od najpoznatijih angažmana velikog Rejhana Demirdžića je priređen zajedno s još jednom veličinom bosanskohercegovačkog glumišta Rudi Alvađom, kada su u saradnji s Momom Dragičevićem stvorili legendarne zabavne emisije Radija Sarajevo, gdje su igrali veoma popularne likove Uzeira i Momu, po kojima je njihova publika i stanovnici grada Sarajeva prozvali tada novosagrađene moderne nebodere na Marijin Dvoru. Danas se zovu Unitic, ali su za Sarajlije i dalje Momo i Uzeir.

Pamte se i role u tv serijalima Odbronici, Tale i Porobdžije, filmovima Miris dunja, Mula Mustafa Bašeskija, Derviš i smrt, Simha, Blago u duvaru, Hasanaginica…

Rejhan Demirdžić je mnogima pomagao i uspješno ih izveo na umjetnički put, a posebno je bio podrška Nadi Đurevskoj. (Naj portal)