Historija kaže da je tambura u Crnu Goru došla iz Vojvodine tokom 14. i 15. vijeku za vrijeme otomanskih osvajanja. Naročito se odomaćila u Bosni odakle potiče najstarija pisana bilješka o tamburi, a seobom Bunjevaca i Šokaca prenosi se u Sloveniju i Bačku. Iz Vojvodine je došla u Crnu Goru.

Nekada je u Crnoj Gori djelovalo čak 58 tamburaških orkestara, a prvi organizovani tamburaški sastav u Pljevljima bili su ‘Pljevaljski tamburaši’. Od 1987. pa sve do danas Pljevaljski tamburaši sviraju širom svijeta i najbolji su ambasadori Pljevalja. Svojim radom oni čuvaju muzičku baštinu pljevaljskog kraja i najsvijetliji su muzički dragulj ovog podneblja.

Iako su decenijama prisutni, uglavnom na koncertnim pozornicama I pred TV ili filmskim kamerama, “Pljevaljski tamburaši” su prvi nosač zvuka snimili 1987. godine (Oj đerdane”), a 2001. uu objavili dupli album “Pjevaj draga, pa me razgovaraj”. Godine 2005. objavili su I treći album sa najljepšim pjesmama iz Crne Gore.

Znameniti maestro Izet Gerina, pljevaljski Janika Balaš, vodio je orkestar “Pljevaljski tamburaši” od 1954. godine, i uz Hamdiju Šahinpašića, jedan je od ključnih ljudi za prezentovanje muzičke baštine tamošnjeg kraja, u kome je tambura izdignuta na nivo nacionalnog instrumenta. “Pljevaljski sevdah”, kako je svojevremeno nazvan pravac kojim je hodio orkestar decenijama, na istom je fonu kao i onaj poznatiji, sarajevski, samo obojen koloritom amalgama crnogorskog krša i pitomine koja izrasta samo na tom istom kršu. Prvi album su publikovali 1987. godine, ali pod firmom KUD “Volođa”, i postigli veliki uspjeh, gostujući diljem Evrope i Afrike.

Na prvom CD-u kojeg potpisuju imenom “Pljevaljski tamburaši” – “Pjevaj draga, pa me razgovaraj” – nalazi se 15 crnogorskih izvornih pjesama, za koje je aranžmane napravio maestro Izet Gerina. Snimala ih je u improvizovanom studiju, u prostorijama matičnog KUD-a, marta 2001. godine sedmorka predvođena Esadom Zrcom Memićem kao lead vokalom. U prepoznatljivom raskošnom stilu, “Pljevaljski tamburaši” u nisku nižu bisere poput “Kolika je Musluk voda rijeka”, “Šet'o sam se niz Pljevaljsko polje”, “Fatima lozu sadila” ili čarobne “Haj, ja prošetah šefteli sokakom”.

Zahvaljujući “Pljevaljskim tamburašima”, mnoge pjesme su sačuvane od zaborava, a pisale su se i pjesme o njima. Najpopularnija njihova pjesma je ‘Svi pljevaljski tamburaši’, čiji je autor Ruždija Krupa. (Naj portal)