Oni koji malo duže pamte sjećaju se Milkinih sjajnih komentara klizačkih takmičenja, kada je gledaocima objašnjavala šta je to “dvostruki aksl”, ali i ostale bravure velikih zvijezda na ledu.

Bila je višestruka prvakinja u atletici iz vremena velike I sretne Juge, penzionerske dane je provodila u Zagrebu, povremeno je pisala tekstove za novine, te pisala je priče za djecu, koju je oduvijek smatrala “malim ljubima. Imala je, vjeruje se, jednu od najvrijednijih arhiva o razvoju sporta na jugoslovenskim prostorima.

Milka Babović je Crnogorka, rođena je u Skoplju 1928., a najveći dio života je provela u Zagrebu. Školu je pohađala u Sarajevu, živjela je u Rumi i Beogradu, a 1948. godine porodica se preselila u Zagreb.

Kao mlada atletičarka srušila je 25 državnih rekorda (dva puta, 1953. i 1955. u proglašena je najboljom sportistkinjom Jugoslavije), a onda je došao angažman na televiziji. Mnogi koji se uopšte nisu zanimali za sport, a najmanje za klizanje, gledali su prenose i uživali u njenim komentarima, prepunim slikovitih opisa i neke otmenosti kakva je danas nezamisliva i u sportu i u životu.

“Moj crnogorski djeda je ratovao s Turcima pod Skadrom, a djeda po majci je bio austrougarski oficir koji je službovao u Zagrebu. Oficir je bio i moj otac, ustaše su nas otjerale, a njega odvele u zarobljeništvo. Bez obzira na to šta je sve moja porodica prošla i što smo se toliko selili, nemam apsolutno u sebi ni mrvicu ljubavi prema nacionalistima, otvorena sam prema svima – govorila je Milka Babović.

Za sebe je, ova inače vedra žena znala kazati:

“Možda i nisam prava novinarka, jer nakon toliko godina bavljenja ovim poslom još uvek nemam čir – duhovito primećuje naša sagovornica.
Milka Babović pripada generaciji najtalentovanijih televizijskih sportskih novinara na ovim prostorima, koji su prošli sve faze razvoja ovog uticajnog medija. Babovićeva se prisjeća da su prvi prenosi iz dalekih zemalja emitovani tako da su snimci putovali avionom iz Japana u London, a zatim distribuirani nacionalnim televizijama.

“Znate, kada sam ja počela, gotovo da i nije bilo žena koje su pratile sport. Na mojim prvim putovanjima sa starijim kolegama znali su drugi da me zadirkuju da sam im “pratnja”. Ali brzo su me prihvatili – priča Milka Babović, dok je njene kolege opisuju kao oštru, ali pravednu šeficu.

“Znala je da baci i pisaću mašinu kada se razljuti – govorile su kolege, sportski novinari koji su s njom radili.

Od legendarnog Hrvoja Macanovića naučila je posao, za koji je govorila da se u posljednje vrijeme mnogo promijenio:

“Sada vladaju multinacionalne kompanije, sve se vrti oko novca i teško je sačuvati otklon od toga. Ali novinari moraju da naprave taj otklon, ako žele da budu vjerodostojni. I ja se ne dam.

“Možda sam malo na svoju ruku, ali i moj otac je bio takav. Smatrao je da je važno da mnogo čitam, pa sam počela da se družim s knjigama još u ranom djetinjstvu. To je bila osnova za novinarstvo – pričala je Babovićeva.

Milku za voljeli svi u Jugoslaviji, Ona je pričala o tim vremenima na veoa emotivan način. Klizanje je prvo prenosila u vrijeme dok su još televizori bili crno-bijeli, a kada su došle boje, onda je počela da komentariše i kako je koja klizačica obučena.
Za klizanje je govorila da je “najtelevizičniji” sport, i da je zabavlja kada o sebi pročita da je bila “čuvena komentatorka koja je promovisala ovaj sport”.

“Posebno mi je smiješno kada pročitam da su gledaoci više slušali mene nego gledali klizanje – kazivaala je za svoga života. (Naj portal)