Trećeg septembra 1987. godine bivšu državu je zadesila jedna od najvećih tragedija u tad nedodirljivoj i veličanstvenoj Jugoslovenskoj narodnoj armiji. Vojnik albanske nacionalnosti Aziz Keljmendi te je večeri u kasarni u Paraćinu automatskom puškom ubio četvoricu regruta, te ranio još pet.
Keljmendi, zamjenik dežurnog u jedinici u kasarni “Branko Krsmanović”, vojnike je ubio na spavanju i to bez ikakvog poznatog razloga. Živote su te večeri izgubili Safet Dudaković iz Bosanske Gradiške, Hazim Dženanović iz Viteza, Goran Begić iz Zagreba i Srđan Simić iz Beograda, dok su su ostalih pet vojnika preživjeli paljbu.
Zvanično saopštenje JNA u rano jutro, četvrtog septembra, šokiralo je jugoslovensku javnost:
‘Noćas, 3. septembra, u 03.05 časova vojnik Keljmendi Sadika Aziz, na službi u garnizonu u Paraćinu, za vreme vršenja dužnosti pomoćnika dežurnog jedinice, bez ikakvog povoda, ubio je na spavanju četiri vojnika i to: Simić Srđana iz Beograda, Džananović Hazima iz Kočića, SO Vitez, Dudaković Safeta iz sela Orahovo, SO Bosanska Gradiška, i Begić Gorana iz Zagreba, a ranio pet vojnika i to: Jazić Antu, Đekić Petra, Prešern Andreja, Kovačević Husu i Mehmedović Nedžida. U nastaloj situaciji povređen je i vojnik Adžović Nazif. Ranjenim vojnicima odmah je ukazana lekarska pomoć i njihovi životi su van opasnosti. Posle zločina vojnik Keljmendi izvršio je samoubistvo.
Ubica Aziz Keljmendi rođen je 15. januara 1967. godine u selu Koračica, SO Lipljan, student Pravnog fakulteta u Prištini, stalno nastanjen u selu Dušanovo, SO Prizren. U JNA je od septembra 1986. godine i nalazio se pred završetkom služenja vojnog roka. Nadležni organi vode istragu, o čijim rezultatima će javnost biti obaveštena.’
I zaista, već nakon nekoliko dana, u javnost je izašlo i novo opširnije saopštenje po kojem je Aziz Keljmendi ‘obio službeni orman u kome je pronašao i uzeo deset metaka 7,62 mm, kojima je napunio automatsku pušku na ličnom zaduženju, a zatim se iz stambenog objekta uputio prema kasarnskoj straži. Tamo je pod pretnjom ubistva od komandira straže, desetara Rize Alibašića, oduzeo dva okvira sa municijom za automatsku pušku i s oružjem uperenim u njegova leđa poveo ga nazad do stambenog objekta. Od komandira straže je putem zahtIJevao da mu kaže gdJe spava vojnik Safet Dudaković, što je ovaj odbio da učini. Došavši u zgradu naredio je da se desetar Alibašić udalji, a on je ušao u prvu spavaonicu. Pronašavši vojnika Dudakovića na spavanju otvorio je vatru i ubio ga, a zatim rafalom pucao po ostalim vojnicima, ubivši vojnike Srđana Simića i Gorana Begića i ranivši još dva vojnika. Odmah zatim ušao je u slIJedeću spavaonicu i nasumce pucao rafalima, gdje je ubio vojnika Hazima Dženanovića i ranio još dva vojnika…”
Ubistva su se dogodila svega nekoliko sedmica prije nego što je Keljmendiju trebalo završiti služenje vojnog roka koji je u JNA trajao 12 mjeseci.
Nakon pokolja, kako se navodi u saopštenju, Keljmendi je iz kasarne pobjegao na obližnje Karađorđevo brdo. Za njim je u potjeru krenula vojna policija te ga opkolila. Tada je navodno izvršio samoubistvo upucavši se u glavu. Kasnije je ljekarskim nalazom potvrđeno da je Keljmendi stvarno izvršio samoubsitvo, iako se smatralo da je policija ubila pomahnitalog vojnika i ubistvo pokušala zataškati.
Iako su okolnosti i ishod zločina u medijima pretresane više puta, o motivima višestrukog ubistva se malo znalo. Rezultati istrage vojne policije bili su više nego skromni, nagađalo se da je Keljmendi bio u lošim odnosima s nekima od ubijenih, da je bio mentalno rastrojen i da je bio nacionalista koji se htio ‘osvetiti Srbima’. Mnogi od ovih navoda pokazali su se netačnim jer je Keljmendi bio uzoran vojnik, a od četvorice ubijenih samo je jedan bio Srbin. (Naj portal)
PROČITAJTE I OVO:
https://najportal.ba/dusan-prodic-zbog-druge-zene-i-nasljedtva-ubio-sina/