Život Džeja Ramadanvoskog opisan je u filmu “Nedelja” u kojem su prikazani detalji njegovog odrastanja i burnog života. Džej je imao i brata od tetke koji se zvao Iso Lero, poznatiji kao Džamba, ali i Kralj Dorćola. On je nestao bez traga prije 31 godinu.

“Kralj Dorćola”

Svaki trag mu se izgubio 23. septembra 1992. godine, nakon što ga je pretuklo nekoliko pripadnika paravojne formacije “tigrovi” Željka Ražnatovića Arkana, u blizini zgrade Beograđanka na beogradskom Vračaru. Džamba je bio neprikosnoveni “kralj Dorćola”. Bio je omiljeni gradski lik, družio se sa poznatim glumcima i pjevačima. Pisao je pjesme, mnoge od njih je otpevao njegov brat od tetke, čuveni folk pjevač Džej Ramadanovski. Lero je bio autor Džejovih hitova “Teško je živeti”, “Žuta ruža” i “Uspeo sam u životu”.

Kako su se širile glasine, Iso Lero je zazidan u temelje neke zgrade, dok drugi pričaju da je bačen u rijeku. Međutim,  u filmu “Nedelja” je ipak prva priča – da je uzidan mrtav u beton.

Bivši tjelohranitelj Milorad Tomić jednom prilikom govorio je o njemu.
-Stanovali smo u istoj ulici, Džej je bio malo niže. Nosio me je na ramenima, vodio po svadbama kao klinca. Žena koja radi kao krupije u kockarnici mi je rekla u Beograđanki. Onaj lift u koji su ga uveli, ne može da se zadrži nikakva tečnost jer je samo sa tri strane zatvoren. Mora negdje da curi. Kaže mi da je do članaka bilo krvi! Tako su ga “izbombardovali” da je on još tu iskrvario – pričao je Tomić.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by @kriminalci___devedesetih

Lero je rođen 10. juna 1953. godine u romskoj porodici. Odrastao je u Dobračinoj ulici na Dorćolu u istom dvorištu sa svojim bratom Džejom. Od rane mladosti se bavi džeparenjem i šibicarenjem. Obreo se 1976. godine u Centralnom zatvoru u Beogradu, jer je otimao tašne i tukao se na Beogradskoj autobuskoj stanici.

Poput većine kriminalaca tog vremena, Lero je takođe “karijeru” gradio u inostranstvu i to u Italiji, Njemačkoj i Francuskoj, ali ne i u Jugoslaviji. Beogradskim podzemljem pričalo se da je bio u sukobu sa Đorđem Božovićem Giškom, ali su se kasnije sprijateljili kad su se zajedno našli u zatvoru u Italiji.

Ušao u legendu i po mnogim ranjavanjima i ožiljcima. Pričalo se da je išao golim rukama na noževe i pištolje i fizički mnogo jače protivnike. Bio je visok 170 cm, težak oko 70 kg, ali je pesnicom udarao kao čekićem i bio je brz kao mamba.

Nanio povrede Arkanu

Na njegovu teritoriju počeli su da upadaju Arkan i Jusuf Jusa Bulić. Sukob Džambe i Arkana potiče još od služenja kazne u “Zabeli”, kada ga je Džamba pretukao i ostavio mu ožiljak na licu. Beogradskim podzemljem pričalo se da je u martu 1992. godine Iso Lero u kafani “Zona Zamfirova” pucao u Ražnatovićevu fotografiju.

Arkan se potom čuo sa Lerom i rekao mu da ne želi svađu i da on zadrži Dorćol, a da je Dedinje je njegovo. Kobnog jutra 23. septembra 1992. godine Iso je došao u kockarnicu na šestom spratu Beograđanke koju je tada obezbjeđivala, gencija “Delije”, čiji je vlasnik bio Arkan. Već na izlazu iz lifta Džamba se, navodno, sukobio sa žestokim vratarima. Nije htio da plati ulaznicu, a poslije kraće prepirke pljunuo je Arkanovu sliku.

Kao po komandi, momci iz obezbjeđenja pretukli su Isa Lera. Snežana Lero, Isina supruga, tužila je kasnije sudu četvoricu Arkanovih ljudi koji su, kako je tvrdila, pretukli i u nepoznatom odvezli njenog Džambu. Još uvijek se prepričava da je gomila Arkanovih ljudi, među kojima su bili Vuksan, Šuca i Gojak, pretukla nasmrt Džambu rukama, nogama i kundacima pušaka, strpali ga u gepek i odvezli u Erdut, gdje su ga uzidali u temelj benzinske pumpe.