Na današnji dan, 25. juna 2007. godine umo je Mehmed Meho Puzić, legendarni pjevač i kompozitor narodne muzike i sevdaha.

Meho je bio jedan od najtiražnijih i najomiljenijih pjevača narodne muzike svih vremena. Snimao je i stare i nove sevdalinke (“Šta ću kući tako rano”, “Na put se spremam”, “Čudna jada od Mostara grada”, “Platno bijeli Sarajka djevojka”, “Snijeg pade na behar na voće”, “Koja gora Ivo”, “Trepetljika trepetala”), snimao je i moderne pjesme, sve ono šo Safet i Zaim nisu (“Moj brate u tuđini”, “Kad ljubav jednom prođe”, “Žena prijatelja mog”, “Ja ne znam gdje je ona”, “Plakala si sinoć”, “Gdje naći takvu ljubav”, “Il’ me ženi il’ tamburu kupi”, “U njenu ljubav još uvijek vjerujem”, “Pamtim naše razgovore”, “Zlatne kočije”).

Snimio je Meho, kao niko prije i poslije njega, čitav ciklus pjesama o majci (“O, majko, majko, što me rodi”, “Volim majko siroticu”, “Ne plači majko”, “Pusti majko još večeras”, “Na prozoru majka stara”, “Ne pitaj me majko mila”, “Ne žali je majko”, “Pišite majci, sinovi moji”, “Mehmeda majka budila”, “Pišeš meni draga majko”, “Bol za majkom”, “Zašto majko pitaš sina”).

Kad je 1969. godine snimio singl ploču sa Tominom pesmom “O, majko, majko, što me rodi”, postavio je nedostižnu metu: za mjesec dana prodao je 200.000 ploča, apsolutni rekord u dotadašnjoj jugoslovenskoj diskografiji.

Rođen je u Odžaku 24. jula 1937. godine. Djetinstvo je proveo u rodnom gradu, gdje se školovao, uporedo se bavio društveno političkim radom kao predsjednik omladine i bio je član kulturno-umjetničkog društva “Posavina”. Završio je zanat za zidara.

Oženio se 1962. godine i započeo muzičku karijeru položivši audiciju na Radio Sarajevu, gdje je jedini bio primljen od ukupno 54 kandidata.

„1961. godine polagao sam audiciju za solistu Radio Sarajeva. Kad sam čuo nekolicinu kandidata, nasmijah se i glasno upitah: “Zna li ovdje iko pjevati?” Tako sam preko reda dobio priliku da pokažem šta znam. Zakovao sam “Okreni se niz đul baštu” i “Ah, moj Aljo” i oduševio Šerbu, Jovicu, Jozu Penavu, Ljubinka Miljkovića.

Tada mi je Šerbo prvi put pokazao pjesmu “Tebi majko misli lete”. Šerbo krene, ja nastavim, pjevam i plačem. Od tada sam postao predodređen za neke tužne pjesme o majci. Rekoše mi tada da je bosanski sevdah dobio nekoga ko nije ni Zaim ni Safet, a ima nešto svoje.

U mladosti je neodoljivo podsjećao na tadašnjeg američkog predsjednika, pa ga ispisnici prozvaše “Kenedi”. Imao je još nadimaka: „Mehaga“, „Radio Šabac“… Bio je lojalan „Titu i partiji“, teško podnio raspad Jugoslavije, a još teže rat u Bosni. Sve je to optpjevao u svojim pjesmama.

Obišao je sve kontinente, a njegovo ime je posebno ispisano u sidnejskoj “Operi” u Australiji. U toku cijele svoje muzičke karijere posebno je njegovao tradicionalnu, izvornu, bosansku pjesmu – sevdalinku, a njegove interpretacije se i danas čuvaju kao trajno muzičko blago. (Naj portal)