Slobodan Boba Stefanović je rođen je 21.maja 1946.godine u Beogradu i odrastao je na Čuburi, u Molerovoj ulici. Umro je u Beogradu 9. februara 2015. godine u 69. godini života.

Sa svega petnest godina započeo je muzičku karijeru Svirao je gitaru, komponovao, pisao poeziju…1962. godine u vokalno-instrumentalnom sastavu “Zlatni dečaci” nastupa najpre kao gitarista, a ubrzo i kao pjevač. Sa njima je proveo pet godina. Bila je to jedna od prvih jugoslovenskih rok grupa, uglavnom su svirali obrade stranih hitova, kasnije i autorske pesme, od kojih je najpoznatija “Čudna devojka”.

Nakon “Zlatnih dečaka” Boba postaje član muško-ženskog kvarteta “One i oni” u kojoj su osim njega nastupali Minja Subota, Lidija Kodrič i Daliborka Stojšić. (Može se reći da su bili preteča “ABBE”).

Na Beogradskom proleću 1970.godine Boba je izveo svoj najveći hit, čuvenu “Obriši suze draga”. Postao je izuzetno popularan, pa je odlučio da započne solo karijeru. 1971.godine napušta grupu “One i oni” a Žarko Dančuo uskače na njegovo mjesto.

A, počeo je da pjeva slučajno. Na moru, da bi se dopao jednoj djevojčici. Dopalo se djevojčici, ali i drugima. I vrlo brzo nametnuo se posebnim stilom i glasom. I baš u vreme kada je u Jugoslaviju stigla prva ploča Elvisa Prislija, Boba Stefanović je dobio prvi angažman u beogradskom klubu “Euridika”. A onda su počeli da stižu pozivi sa radio-stanica. Sa grupom dobrih drugara osnovao je “Zlatne dečake”, prvu, kako se nekad zvalo, vokalno-instrumentalnu grupu (VIS) kod nas. Postali su popularni, ali ne i dugotrajni.

Boba nije lio suze za njima, jer su ga ubrzo proslavile “suze radosnice”. Bobine “Suze” postale su simbol domaćeg evergrina, omekšavajući najtvrđa ženska srca. Uspjeh te pesme objašnjava lijepom, pjevljivom melodijom i iskrenim tekstom. Kompozicija je dodirnula mnoga srca i duše. Zlatni dječak za nju je dobio pet zlatnih ploča. A onda su krenule “Kaži mi da još si uvek sama”, “Čuvaj se vatre srca mog”, pa onda “Ruže”…

Slijedile su potom godine uspona sa grupom “One i oni”. Kazuje da se tih davnih dana zabavljao sa Lidijom Kodrič, a dobar drug je bio i sa Daliborkom Stojišić, koja je bila mis Floride. A jedne nedjelje pridružio im se i Minja Subota. Gotovo nehotice, deset godina prije čuvene “Abe” ova četvorka je drmala, naročito u bivšem Sovjetskom Savezu.

Prije “naše Abe”, Boba je harao cijelim balkanskim regionom. Davnih godina na festivalu “Zlatni jelen” u Brašovu, u Rumuniji, uspio je da pobijedi i čuvenog Hulija Iglesijasa. Boba je bio prvi, a čuveni Španac tek peti. Pjevao je i sa Klifom Ričardom, a otvarala su mu se i vrata pariske “Olimpije” i lanca “Šeraton” hotela.
Mnogi nažalost danas ne znaju ko je, a ušao je u istoriju domaće muzike.

Prema istraživanju austrijske akademije svrstan je u jedan od pet najljepših glasova svijeta. Ne samo da se ne zna to, već nije poznato i da je bio izvrstan slikar. Uglavnom su mislili da on samo nešto “slika” kad nema dovoljno koncerata, čisto da ubije vrijeme.

Osim darova za muziku i slikanje, imao je i dar da sjajno prenese znanje, da piše, govori strane jezike, a vrlo često je pokazivao nevjerovatno interesovanje za filozofiju, psihologiju, religiju, istoriju….

Sve ono što su ljudi imali prilike da vide – da svira klavir, gitaru, usnu harmoniku, bubnjeve – sam je naučio. Toliko samouk i svestran, a opet današnjim generacijama eventualno prepoznatljiv po pjesmama “Obriši suze draga” i “Kažu mi da još si uvek sama” koje nije čak sam pisao, već su mu date tek da ih maestralno interpretira i tako im udahne vječni život.

Važio je za velikog srcelomca. Poslije brojnih ljubavnih “turbulencija”, skrasio se u trećem braku. Sreću su mi donijele i tri kćerke. (Naj portal)